Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Και τα σπασμένα της ζωής τα πήραμε στον ώμο..


Η πρώτη απρόμαυρη ταινία του Σταύρου Τσιώλη γυρίστηκε το 1969 και είχε τον τίτλο "Ο μικρός δραπέτης". Στη ταινία πρωταγωνιστούσε ο μικρός Αλέξης, δραπέτης ορφανοτροφείου, που αναζητά και βρίσκει στο φινάλε τους γονείς του.
Τη θυμάμαι αμυδρά την ταινία, αλλά θυμάμαι τη πιτσιρίκα φίλη του μικρού δραπέτη, να τον αποκαλεί "Αλιέξη!" - ακουγόταν αστείο και τρυφερό μαζί.
Θυμάμαι και αγαπώ πολύ και ένα τραγούδι του πολυγραφότατου Κώστα Καπνίση (είχε γράψει μουσική σε πάνω από 100 φιλμ): Λεγόταν "Το δάκρυ μας σταλιά σταλιά" και το τραγουδούσε ο Γιάννης Πουλόπουλος, σε μια σκηνή που χόρευε ζειμπέκικο ο εκ των πρωταγωνιστών Άγγελος Αντωνόπουλος (ο πατέρας).

Οι στίχοι είναι του Πυθαγόρα κι είναι σαν να γράφτηκαν για το γκρίζο σήμερα:

Εμείς νυχτώσαμε νωρίς
και χάσαμε το δρόμο
και τα σπασμένα της ζωής
τα πήραμε στον ώμο.
Χάιδεψε το μπουζούκι μας τραγούδια να πούμε
οι νύχτες που περάσανε να μη ξημερωθούνε.

Το δάκρυ μας σταλιά σταλιά
σταμάτησε να τρέχει
μανούλα μου τι παγωνιά
αυτός ο κόσμος έχει.
Χάιδεψε το μπουζούκι μας τραγούδια να πούμε
οι νύχτες που περάσανε να μη ξημερωθούνε.

Δείτε τη σκηνή από το φιλμ, αλλά και τη νεότερη ερμηνεία της Λιζέτας Καλημέρη:

4 σχόλια:

Ελένη Μπέη είπε...

Αν έπρεπε να διαλέξω τα δέκα καλύτερα του Πουλόπουλου, αυτό θα ήταν σίγουρα στην πρώτη τριάδα.

Χαίρομαι που και μες στα σκουπίδια ανακαλύπτεις με αυτήν την ευκολία τα διαμάντια.

Καλό μήνα!

Ανώνυμος είπε...

Φυσικά η ερμηνεία του Πουλόπουλου είναι ανεπανάληπτη.
Και η ζεϊμπεκιά είναι σίγουρα απο μεθυσμένο.
Το πιο καταπληκτικό όμως - και πραγματικά πιστέψτε το - είναι πως την ώρα που έγραφα τις πρώτες λέξεις σε τούτο το σχόλιο , ακούω απ΄έξω κατι πιτσιρίκια στο δρόμο που παίζουν εδώ και ώρα να φωνάζει το ένα: "Αλιέξηηηη..."!!!
Είναι απίστευτο, μακάρι να είχα είχα τρόπο να το αποδείξω.

ΘΚ είπε...

Θα έχεις ακούσει για τον Κοσμικό Φαρσέρ.. Είναι αυτός ο περίεργος και ανεξήγητος συγχρονισμός λέξεων, φράσεων, προσώπων, σκέψεων - τη στιγμή που ακούς μια λέξη, την επαναλαμβάνει αυτούσια ο παρουσιαστής στην τηλεόραση, την ώρα που ψυθυρίζεις ένα τραγούδι, βλέπεις μια αφίσα του τραγουδιστή στο δρόμο, την ώρα που σκέφτεσαι κάποιον, σου τηλεφωνεί.. σαν κάποιος να σου κάνει πλάκα ή να θέλει να σου πει το κρυμμένο μυστικό της ζωής..
Στην "έστησε" ο Κοσμικός Φαρσέρ απόψε φίλε μου! Σε πιστεύω - μου συμβαίνει συνέχεια, το απολαμβάνω κάποτε, με τρομάζει άλλοτε!
Να είσαι πάντα καλά - καλό βράδυ!

Ms Faltsa είπε...

Ναι, οι στίχοι αυτού του τραγουδιού είναι τόσο επίκαιροι...
Στην ίδια ταινία ο Πουλόπουλος έλεγε και το "Κλείσαν οι δρόμοι με βροχή" ("Αγάπη μου, άργησες να 'ρθεις"), επίσης του Καπνίση, σε στίχους του Μιχάλη Παπανικολάου.