η φιγούρα είναι δανεισμένη από το www.kostasmakris.gr/
Η δική μου Βεζυροπούλα έμενε στην απάνω γειτονιά και πήγαινε όπως κι εγώ φροντιστήριο, αρχές του 80.
Την έβλεπα στο Λύκειο στην αλλαγή της βάρδιας - πρωί αγόρια και απόγευμα κορίτσια κι ανάποδα, τα μικτά ήρθαν λίγο αργότερα.
Καθυστερούσα σκοπίμως να γυρίσω σπίτι μπας και την δω, παίζοντας λίγο μπάσκετ στο προαύλιο ή κουβεντιάζοντας με άλλους επίδοξους "γαμπρούς" που δεν έφευγαν αμέσως με το σχόλασμα, ακριβώς για τους ίδιους λόγους.
Στο φροντιστήριο, η γκαντεμιά με κυνηγούσε, τα τμήματα μας χώριζαν στο Κ.., πριν το κάπα αυτή, κάπα εγώ.
Στα διαλλείματα αυτή, ψιλόλιγνη με μακριά καστανά μαλλιά, είχε τις δικές της παρέες και εγώ τα δικά μου ρεμάλια.
Ήταν ντροπαλή, εγώ ήμουν περισσότερο.
Κλεφτές ματιές, ανήσυχος ύπνος, μα το στόμα μου σφραγισμένο, αδύνατον να αρθρώσω ακόμα κι ένα "γειά σου".
Σε κάποιο πάρτι χορέψαμε, ένα και μοναδικό μπλουζ, το "Sebastian".
Ήθελα να τη σφίξω στην αγκαλιά μου, μα την κρατούσα σε απόσταση, με τα χέρια τεντωμένα, να μην την αγγίξω και καταλάβει τον πόθο μου.
Λίγο πριν το απολυτήριο της έγραψα ένα δακρύβρεχτο γράμμα.
Το έδωσα στον ξαδελφό μου να της το πάει.
Αυτός το διάβασε και μου το πέταξε έγκαιρα στα μούτρα.
Έπειτα κάθενας μας πήρε το δρόμο του σε πανεπιστήμιο, ΚΑΤΕΕ, στρατό, γάμο.
Δεν την ξαναείδα, ξέχασα πια και τ' όνομα της, δεν έμαθε ποτέ...
Μα σαν ακούω τη Βεζυροπούλα του Χάρη και του Πάνου, τη βλέπω απέναντι στο μπαλκόνι, να διαβάζει κι εγώ από κάτω να λυώνω, ηττημένος από τη ντροπή μου, ο καραγκιόζης.
Θα βγω τελάλης στον κόσμο ένα πρωί
και θα φωνάξω «Βεζυροπούλα, μη.
Μην το προδώσεις ποτέ το μυστικό"και θα φωνάξω «Βεζυροπούλα, μη.
Αχ, ήταν η αγάπη μας μαχαίρι δίκοπο.
Κι αν χαμηλώνω τα μάτια όταν περνά
είναι γιατί τη ντρέπομαι
γιατί ειμ' απ' άλλη γειτονιά.
είναι γιατί τη ντρέπομαι
γιατί ειμ' απ' άλλη γειτονιά.
6 σχόλια:
Νηπιαγωγειο. ΄73ή ΄74
Για αδιευκρίνιστους λόγους θέλω να παντρευτώ τη Βαγγελιώ. Ήταν τα ηρωικά εκείνα χρόνια που όταν με ρωτούσαν τι θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω απαντούσα "πυορσβέστης"
Το νηπιαγωγείο ήταν πάνω στο δρόμο και όταν σχολούσαμε φεύγαν οι μισοί δεξιά του δρόμου και οι μισοί αριστερά. Και φεύγαμε τρέχοντας. (άλλο αξιοπερίεργο)
Μια μέρα το έχω σχεδιάσει και όταν σχολάμε το μεσημέρι και καθώς τρέχουμε πλησιάζω τη Βαγγελιώ και της λέω στα γρήγορα καθώς τρέχαμε
"Βαγγελιώ σ΄αγαπάω και όταν μεγαλώσουμε θέλω να σε παντρευτώ"
Απο τη μια μεριά του δρόμου αυτή, απο την άλλη εγώ. Ήταν ότι πιο θαρραλαίο έχω κάνει στη ζωή μου.
'Ολα αυτά τα χρόνια μου έρχεται πολύ συχνά αυτή η σκηνή. Ακόμα και τώρα τη θυμάμαι σα να έγινε χτες.
Ποτέ όμως δεν την σύνδεσα με κάποιο τργούδι, ούτε και έτυχε ν ακούσω καποιο τραγούδι που να μου φέρει στο μυαλό εκείνο το τόλμημά μου.
Για την ιστορία
με τη Βαγγελιώ ήμασταν συμμαθητές μέχρι το τέλος. Ποτέ δεν κάναμε παρέα. Καλά καλά δεν μιλούσαμε. 'Ηταν απο τις καλύτερες μαθήτριες αλλά ατύχησε να περάσει στις πανελλήνιες.
Έμεινε στο χωριό και αγνοώ την τύχη της
Y.Γ. Τώρα που το σκέφτομαι, μια ενδιαφερουσα κατηγορία σε τούτο το μπλογκ , αλλά ίσως και μια κατεύθυνση, θα ήταν αυτό που έκανες με τούτη την ανάρτηση.
Δηλαδή τραγούδια που συνδέονται με ιστορίες που έχουμε να πούμε απο τη ζωή μας.
Αυτή η κατεύθυνση που περιγράφεις έχει πέσει στο τραπέζι από την αρχή και μάλλον εκεί θα μας πάει η ρότα. Βλέπεις, όλοι έχουμε μικρές ιστορίες να θυμηθούμε που έχουμε συνδέσει με μια μελωδία, ένα τραγούδι. Και δεν είναι μόνο οι δικές μας ιστορίες, είναι και η καθημερινότητα, ο κόσμος που ζούμε, αυτό που συμβαίνει τώρα. Ίσως αξίζει να δοκιμάσουμε να τα ντύσουμε με μουσική, ως σχόλιο, ως υπόκρουση, ως χρώμα στο γκρι των καιρών.
Nαι, έχει πολύ ενδιαφέρον.
Ήδη μου έρχονται στο μυαλό αμέτρητες ιστορίες. Με ένα συγγραφικό χτένισμα, θα σας τις στείλω σε ολίγον καιρό.
Χαίρομαι πολύ που σας βρίσκω στο νέο σας στέκι!
Καλό Σαββατοκύριακο!
Καλώς ήρθες Μαργαρίτα
Καλό Σ/Κ και σε εσένα
Δημοσίευση σχολίου