Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

Ας εύρισκα έναν άνθρωπο (να με καταλαβαίνει)


Γυναικεία φωνάρα με μαγκιά και η δεύτερη πρόταση μου:
Ρίτα Σακελλαρίου!
Πριν ξοδευτεί σε σουξεδάκια της εποχής (που η ίδια γνώριζε πολύ καλά τι ποιότητας ήταν - εξ' ου και η ατάκα της προς τον Νίκο Καρβέλα : Όλες τις μαλακίες εγώ θα τις πω;) ερμήνευσε τραγούδια λαικά που ο χρόνος δεν άφησε πάνω τους σκόνη.
Ένα από αυτά ήταν το "Ας εύρισκα έναν άνθρωπο" του Γιώργου Μαγνησαλή ή Μανισαλή και του Κώστα Ψυχογιού. Ο Μαγνησαλής (πραγματικό επίθετο Λαδόπουλος, με καταγωγή από τη Νέα Ιωνία του Βόλου - που βγάζει παιδιά τζιμάνια σαν τον κουμπαράκι μου) έχει γράψει υπέροχα λαϊκά κι είναι κρίμα που ακόμα δεν είναι γνωστός στο ευρύτερο κοινό.
Θυμηθείτε μερικά: "Ιστορία μου, αμαρτία μου", «Σε μια νύχτα μου 'χεις κάνει άσπρα τα μαλλιά», «Μέσ' της Πόλης το χαμάμ», «Θλιμμένο σούρουπο», «Αν κάνω άτακτη ζωή», «Δώσε μου φωτιά», «Παράνομη μου αγάπη», «Όλα τα καταλαβαίνω», «Κάθε ηλιοβασίλεμα», "Τελευταία ώρα", «Να πέθαινες να γλίτωνα» .
Το βίντεο που βρήκα στο youtube, είναι από ταινία, την οποία δυστυχώς δεν θυμάμαι. Προσέξτε τον ντράμερ πίσω από την Ρίτα. Είναι μάλλον κομπάρσος, με φοβερό ύφος αλά Charlie Watts που παίζει ό,τι λάχει, αλλά σίγουρα δεν κρατάει τον ρυθμό!

Οι ωραίοι στίχοι είναι εδώ:

Ας έβρισκα έναν άνθρωπο να με καταλαβαίνει
όσες φορές προσπάθησα και πίστεψα κι αγάπησα
εβγήκα γελασμένη

Δεν βρήκα έναν άνθρωπο να νοιώσει την ψυχή μου
κι εσύ αν ήρθες ψεύτικα να πάρεις το φιλί μου
μη ρίχνεις κι άλλα βάσανα στην άτυχη, στην άτυχη ζωή μου

Συγχώρα με για όλα αυτά, αν μ' αγαπάς στ' αλήθεια
απ' τις ζημιές που έπαθα τα βλέπω όλα ψέματα
κι ωραία παραμύθια

Υ.Γ. Το "Που 'σαι Θανάση" είναι το ringtone του κινητού μου, εδώ και χρόνια... χτυπάει όταν με καλεί το στεφάνι μου...
Στους υπόλοιπους "βαράει¨ το "Do you read me" του Rory Gallagher.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Kαλώς σε ξαναβρίσκω κι εδώ.
Ωραίο ακούγεται αυτό που θέλετε να κάνετε.
Φαντάζομαι δεν θα μείνετε μόνο σε βίντεο. Υπάρχει στο λαϊκό ανεξερεύνητο σύμπαν και παρανόηση απίστευτη.
Βέβαια είναι κάτι σκηνές απο ελληνικές ταινίες που υπάρχουν τραγούδια μόνο εκεί ειπωμένα. Δεν βγήκαν ποτέ σε δίσκο. Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι τα βρει κανείς αυτά.
Τον Μανισαλή, τον έμαθα απο τον Πάνο Γεραμάνη. Ισχυριζόταν πως αυτός έκανε διάσημη τη Ριτα αλλά και τη Δούκισσα κι αυτές μετά τον φτύσανε.
Ο ντράμερ είναι πράγματι "φοβερός"
Πρέπει ο σκηνοθέτης να είχε διαστροφική διάθεση για να τον αφήσεινα παίξει (εκτός κι αν δεν τον πήρε χαμπάρι)
Υ.Γ. Πρόταση για το μέλλον.
Σκηνή απο την ταινία "ο δράκουλας των Εξαρχειων". Ο Πανούσης στα σκαλιά με μπουζούκι να τραγουδά "χάρε μου πήρες τη χαρά..." Μικρό κομμάτι, γύρω στο ένα λεπτό αλλά πολύ ενδιαφέρον πιστεύω.
Τώρα που το σκέφτομαι θα είχε ενδιαφέρον να δούμε και διάφορους ροκάδες ή απο άλλα είδη μουσικής, να τραγουδάνε σε ανύποπτο χρόνο λαϊκά.(ή και το αντίστροφο)
Καλή συνέχεια

ΘΚ είπε...

γειά σου φιλαράκι!
Είμαστε ανοιχτοί σε προτάσεις... όποιος το επιθυμεί μπορεί να γίνει μέλος και να ανεβάζει τα δικά του γούστα, με την ιστορία που τα ακολουθεί!

Ανώνυμος είπε...

Kαλό είναι αυτό.
Θα το έχω υπ'οψιν μου.

alfistigr είπε...

ευτυχώς.
δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι πού σε/σας ξαναβρίσκω.
:)

θα τα λέμε.