Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Ένας ευαίσθητος ληστής



Ένας ευαίσθητος ληστής
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Ρωμανός
Άλλες ερμηνείες: Δήμητρα Γαλάνη || Νένα Βενετσάνου || Πασχάλης Τερζής

Αν με πηγαίναν αύριο στην κρεμάλα
μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα
ξέρω ποιανού το δάκρυ στάλα στάλα
θ'πεφτε από τα μάτια τα μεγάλα
μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα

Μια και με γράψανε φονιά
πήρα τον κόσμο παγανιά
και την ζωή σεργιάνι
κακό να κάνω στους κακούς
που εσύ μονάχα τους ακούς
μα ο νους σου δεν τους πιάνει

Στην ερημιά που 'χα βρεθεί
με το 'να χέρι στο σπαθί
και τ' άλλο στο βαγγέλιο
ήρθαν μανάδες κι ορφανά
κι είπα το δάκρυ του φονιά
να τους το κάνω γέλιο

Μα τώρα που 'φτασε η στιγμή
να κλείσουν οι λογαριασμοί
ποιος τάχα θα μπορέσει
να δει πως είχα μια καρδιά
σαν της αγάπης τα παιδιά
και να με συγχωρέσει;

Το 1966 ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Νίκος Γκάτσος μας χάρισαν ένα
από τα διαμάντια της ελληνικής δισκογραφίας, τη Μυθολογία.
Το δίσκο τραγούδησε ο Γιώργος Ρωμανός και δεν είχε τα
χαρακτηριστικά της λαϊκής φόρμας. Τα περισσότερα τραγούδια
γνώρισαν πολλές επανεκτελέσεις και τραγουδιούνται μέχρι και σήμερα.
Εκεί υπήρχε και το «ένας ευαίσθητος ληστής», τραγούδι που
επισκιάστηκε από την επιτυχία που είχαν τα υπόλοιπα του δίσκου
όπως «αερικό» «ο Ιρλανδός και Ιουδαίος» κα. Το τραγούδι αυτό
κυρίως μετά την δεκαετία του ‘90 γνώρισε πολλές επανεκτελέσεις
που του έδιναν ένα καθαρά λαϊκό χρώμα. Δυο από αυτές επιλέγω
να σας παρουσιάσω - κατά τη γνώμη μου οι πιο επιτυχημένες:
η μια με τον Πασχάλη Τερζή και τον φίλο του μπουζουξή από
την Σουηδία Γρηγόρη Τζιστούδη και η δεύτερη από την
Ξανθίππη Καραθανάση. Καλή ακρόαση !!




3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Aυτή η γυναίκα είναι απίστευτη!!!
Τη θυμαμαι απο τα παιδικά μου χρόνια και την ξαναβρήκα πριν 3-4.
Η επιλογή της να αποσυρθεί για πολλά χρόνια μας στέρησε πολλά ακούσματα.
Όπως και η επιλογή της άλλης τρομερής (που μοιάζουν κιόλας) της Μαρίζας Κωχ , να μην πει τραγούδια άλλων.
Λέω συχνά πως δεν μας λείπουν οι καλές φωνές αλλά τα καλά τραγούδια.
Όταν ακούω όμως την Ξανθίπη καραθανάση ή τη Μαρίζα Κωχ, (κλπ)σκέφτομαι πως δεν βγαίνουν σήμερα τέτοιες φωνές. Ή και να βγαίνουν δεν τις μαθαίνουμε.
Την συγκεκριμένη εκπομπή έτυχε να τη δω και έκανα μέρες να συνέλθω.

Υ.Γ. Παίδες, το μπλογκ σας εξελισσεται σε κάτι πάρα πολύ καλό. Δεν ξέρω τα μεράκια σας και ο χρόνος σας που θα σας βγάλει αλλά είμαι μαζί σας.
Νομίζω όμως πως πρέπει λιγο να σκεφτείται την οργάνωση της σελίδας γιατί σε λίγο στο πλάι θα γίνεται χαμός. Δεν ξέρω ίσως να οργανώσετε τα τραγούδια ανά είδος, ανα δεκαετία, ... δεν ξέρω. Άμα συνεχιστεί όμως έτσι θα γίνει μεγάλο μπέρδεμα με τις "ετικέτες".
Κάθε ανάρτηση είναι και ετικέτα. Τι θα γίνει σε ένα χρόνο;
Ξαναλέω πως αν θέλετε κάτι είμαι στη διάθεσή σας
Μ΄αρέσει πολύ έτσι όπως εξελίσσεται αυτό το μπλογκ.

ΘΚ είπε...

Καλημέρα φίλε μας!
Ο Δημήτρης ήταν στο Ηράκλειο για δουλειές, του είπα να σε ψάξει - έρχεται κάθε δυό μήνες - ελπίζω την άλλη φορά να οργανωθούμε καλύτερα..
Όσον αφορά στις ετικέτες έχεις πολύ δίκιο - πιθανόν να αρχειοθετήσουμε ανά είδος. Αυτό που μπορείς να κάνεις - και θα είναι μεγάλη μας χαρά - είναι να γίνεις ενεργό μέλος της ομάδας και να μας ανεβάζεις τις δικές σου προτάσεις όποτε θέλεις. Αν πάλι δεν έχεις χρόνο για κάτι τέτοιο, τα σχόλια σου είναι πάντα ευπρόσδεκτα.
Για τους στρατευμένους δίσκους της μεταπολίτευσης ήταν η επισήμανση μου. Ναι, πολλούς από αυτούς τους αδίκησα-απέρριψα-αγνόησα στην εποχή τους, ίσως λόγω της υπερέκθεσης από τα μέσα και της κοινής θεματολογίας. Ήμουν άλλωστε 18άρης και αγαπούσα το ροκ και το πανκ - έβραζε το αίμα! Αρκετά αργότερα έσκυψα πάνω σε αυτούς τους δίσκους και αποκατέστησα τη σχέση μου μαζί τους. Κι ακόμα όπως βλέπεις ψάχνω και ανακαλύπτω...
Καλημέρα!

Ανώνυμος είπε...

Το δάκρυ που ΠΟΝΑ λέει ο Νίκος Γκάτσος. Διορθώστε το παρακαλώ