Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2010

Ένας ευαίσθητος ληστής



Ένας ευαίσθητος ληστής
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Ρωμανός
Άλλες ερμηνείες: Δήμητρα Γαλάνη || Νένα Βενετσάνου || Πασχάλης Τερζής

Αν με πηγαίναν αύριο στην κρεμάλα
μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα
ξέρω ποιανού το δάκρυ στάλα στάλα
θ'πεφτε από τα μάτια τα μεγάλα
μανούλα μου μανούλα δόλια μάνα

Μια και με γράψανε φονιά
πήρα τον κόσμο παγανιά
και την ζωή σεργιάνι
κακό να κάνω στους κακούς
που εσύ μονάχα τους ακούς
μα ο νους σου δεν τους πιάνει

Στην ερημιά που 'χα βρεθεί
με το 'να χέρι στο σπαθί
και τ' άλλο στο βαγγέλιο
ήρθαν μανάδες κι ορφανά
κι είπα το δάκρυ του φονιά
να τους το κάνω γέλιο

Μα τώρα που 'φτασε η στιγμή
να κλείσουν οι λογαριασμοί
ποιος τάχα θα μπορέσει
να δει πως είχα μια καρδιά
σαν της αγάπης τα παιδιά
και να με συγχωρέσει;

Το 1966 ο Μάνος Χατζιδάκις και ο Νίκος Γκάτσος μας χάρισαν ένα
από τα διαμάντια της ελληνικής δισκογραφίας, τη Μυθολογία.
Το δίσκο τραγούδησε ο Γιώργος Ρωμανός και δεν είχε τα
χαρακτηριστικά της λαϊκής φόρμας. Τα περισσότερα τραγούδια
γνώρισαν πολλές επανεκτελέσεις και τραγουδιούνται μέχρι και σήμερα.
Εκεί υπήρχε και το «ένας ευαίσθητος ληστής», τραγούδι που
επισκιάστηκε από την επιτυχία που είχαν τα υπόλοιπα του δίσκου
όπως «αερικό» «ο Ιρλανδός και Ιουδαίος» κα. Το τραγούδι αυτό
κυρίως μετά την δεκαετία του ‘90 γνώρισε πολλές επανεκτελέσεις
που του έδιναν ένα καθαρά λαϊκό χρώμα. Δυο από αυτές επιλέγω
να σας παρουσιάσω - κατά τη γνώμη μου οι πιο επιτυχημένες:
η μια με τον Πασχάλη Τερζή και τον φίλο του μπουζουξή από
την Σουηδία Γρηγόρη Τζιστούδη και η δεύτερη από την
Ξανθίππη Καραθανάση. Καλή ακρόαση !!




Τετάρτη 24 Φεβρουαρίου 2010

Άστε με απόψε μοναχό...


Ο Ρεπάνης, σαν τον πατέρα μου κι αυτός, γεννήθηκε το Περιστέρι το 1933. Από το 1958 είναι στο πάλκο συνεχώς, ως μουσικός και ερμηνευτής.
Τον Αντώνη Ρεπάνη τον γούσταρα από μικρό παιδί. Κι αυτό γιατί έχει καταγραφεί στη μνήμη μου η εικόνα του πατέρα να τραγουδά στη μητέρα μου, τραγούδια του: "Στα ώπα, ώπα σ' είχα και σε ζηλεύανε, να βρούνε τέτοιον άντρα κι άλλες γυρεύανε", της έλεγε όταν του γκρίνιαζε καμμιά φορά πως δεν την βοηθούσε.
Εκείνος δούλευε υπερωρίες, ηλεκτρολόγος στη φάμπρικα, γυρνούσε αργά, έτρωγε και ξάπλωνε... Που κουράγιο να βοηθήσει στο σπίτι, να παίξει μαζί μας. Ποτέ δεν κράτησα παράπονο - σα σκυλί δούλευε για να τα φέρουμε βόλτα.
Όταν πάλι ήθελε να της πει γλυκόλογα της έλεγε το τραγούδι του Καλδάρα (που ερμήνευε ο Ρεπάνης): "Το κορίτσι το δικό μου είν΄απ΄τη φτωχολογιά, μα στον κόσμο δεν υπάρχει άλλη τέτοια ομορφιά".
Αργότερα, μάλλον στον στρατό, συναντήθηκα πάλι με τη μουσική του Ρεπάνη, με τον Στράτο και τα μαγκιόρικα του: "Ο Παλιατζής", «Αγάπη μου επικίνδυνη», «Αητός αητό μεγάλωνε», «Στην πόρτα σου ξενύχτησα», «Χθες το βράδυ στην ταβέρνα», «Ένας αητός γκρεμίστηκε», «Άστε με απόψε μοναχό».
Κι ύστερα έψαξα περισσότερο το ρεπερτόριο του και βρήκα διαμάντια που έδωσε σε πλήθος λαϊκούς ερμηνευτές: Μ. Αγγελόπουλος, Γ. Μαργαρίτης, Δ. Κοντολάζος, Λ. Μυτιληναίος, Αντ. Καλογιάννης, Γ. Ντουνιάς, Ρ. Σακελλαρίου, Π. Παπαδοπούλου κ.α.
Χρόνια τώρα τραγουδά στο δικό του στέκι στην Αστροφεγγιά στη Πατησίων. Είναι κρίμα που δεν μπόρεσα ακόμα να πάω να τον ακούσω...

Το σημερινό τραγούδι, είναι από αυτά που συστήνονται για μοναχικές ακροάσεις. Τα λόγια του, ακριβή λαϊκή ποίηση:
(Κουμπαράκι για πάρτη σου! - Πάμε Αστροφεγγιά;)

Υπάρχει μέσα στο μυαλό
Κάποιο παράθυρο ανοιχτό
Που πάει στα περασμένα
Κι όταν θολώνει το μυαλό
Απ’ το παράθυρο κοιτώ
Τα χρόνια τα χαμένα

Άστε μ’ απόψε μοναχό
Να μείνω εγώ κι εκείνη
Μαζί με την ανάμνηση
Που απ’ το μυαλό δε σβήνει

Κι αν νιώσω αγάπη μια βραδιά
Σ’ άλλης γυναίκας αγκαλιά
Το ψέμα δεν κρατάει
Στο παραθύρι τ’ ανοιχτό
Κάποια στιγμή θα ξεχαστώ
Που στα παλιά με πάει

Το είπε ξανά πρόσφατα ο Μανώλης Λιδάκης (δείτε μια πολύ ωραία παρουσίαση από το youtube), μα προτιμώ την ερμηνεία του Στράτου Διονυσίου... (την οποία έχω προσθέσει στον player μας)



Download:
FLVMP43GP
Download:
FLVMP43GP
Download:
FLVMP43GP

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Ποτέ δε στο ΄χω πει...



Έκανα copy paste το παρακάτω κείμενο του αδελφού και κουμπάρου Δημήτρη, από το Saltatempo, μιας και το τραγούδι που προτείνει, είναι και για μένα ένα πολύ αγαπημένο κρυφό διαμαντάκι της σύγχρονης δισκογραφίας του λαϊκού τραγουδιού:
Το 2005 ο Γιώργος Μαργαρίτης θα τραγουδήσει
Χρήστο Νικολόπουλο και Ηλία Κατσούλη, 13 τραγούδια στο δίσκο «Ζήλεια που 'χει η αγάπη». Εκεί υπάρχει το «Ποτέ δε στο 'χω πει» μια πολύ όμορφη μπαλάντα όπου ο Μαργαρίτης την ερμηνεύει εξαιρετικά δείχνοντας μια άλλη ερμηνευτική πλευρά ποιο χαμηλόφωνη .

Ποτέ δε στο 'χω πει
Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μαργαρίτης


Ποτέ δε στο χω πει
πως σ’ αγαπώ αφού το ξέρεις
μιλάει μόνο η σιωπή
και των ματιών η αστραπή
και των ματιών η αστραπή
μιλάει μόνο η σιωπή

Ποτέ δε στο χω πει μα φαίνεται
αυτό που μ' ένα βλέμμα λέγεται
ποιος σβήνει τη φωτιά ποιος καίγεται
βαθιά μες στην καρδιά

Ποτέ δε στο χω πει μα φαίνεται
ο κόμπος στο λαιμό που δένεται
η άγρια φωτιά που μαίνεται
και καιει την καρδιά

Ποτέ δε στο χω πει
πως σ’ αγαπώ γιατί το λεει
το λεει με την αναπνοή
εκείνος που το εννοεί
εκείνος που το εννοεί
το λεει με την αναπνοή

Ποτέ δε στο χω πει μα φαίνεται
αυτό που μ' ένα βλέμμα λέγεται
ποιος σβήνει τη φωτιά ποιος καίγεται
βαθιά μες στην καρδιά

Ποτέ δε στο χω πει μα φαίνεται
ο κόμπος στο λαιμό που δένεται
η άγρια φωτιά που μαίνεται
και καιει την καρδιά

(Το κομμάτι έχει προστεθεί στον player με τα όλα τα τραγούδια που προτείνουμε σε αυτό το blog. Μέχρι πριν λίγο δεν έπαιζε, λόγω μιας μαλ.. που είχα κάνει - τώρα το έφτιαξα και παίζει κανονικά! Καλή ακρόαση!)

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

To potpourri που λατρέψαμε…




Το 1976 ο Δημήτρης Μητροπάνος κυκλοφορεί τον 3ο προσωπικό του δίσκο με τον απλό αλλά και σαφή τίτλο «Λαικά '76». Έχουν προηγηθεί συνεργασίες με σημαντικούς συνθέτες όπως ο Γ. Ζαμπέτας, ο Τ. Μουσαφίρης, ο Δ. Μούτσης (Άγιος Φεβρουάριος), ο Γ. Κατσαρός (Ο δρόμος για τα Κύθηρα), ο Μ. Πλέσσας και ο Απ. Καλδάρας (Σκόρπια φύλλα). Στο «Λαικά '76» έγραψαν μουσικές ο Τάκης Μουσαφίρης και ο Σπύρος Παπαβασιλείου και στίχους ο Τάσος Οικονόμου. Ο δίσκος έγινε χρυσός και έβγαλε διαχρονικά σουξέ όπως το «Κάνε κάτι να χάσω το τραίνο», τις «Καλαμιές», Το «Καλοκαίρια και χειμώνες» και άλλα…


Το τραγούδι όμως που έκλεινε το δίσκο, έκανε πλήθος λαού, από σκληροπυρηνικούς λαϊκούς μέχρι ακραιφνείς ροκάδες να λυγίσουν στη δύναμη του - στίχο και μουσική και να το τραγουδούν χρόνια τώρα, για έρωτες νέους και παλιούς, για αγάπες που γεννώνται ή πεθαίνουν. Στη πραγματικότητα δεν μιλάμε για ένα τραγούδι αλλά για μια αριστοτεχνική συρραφή τριών τραγουδιών σε ένα ερωτικό έπος!


Το «Δυο νύχτες» που ξεκινά το pot pourri, είναι μια σύνθεση του Μίμη Χριστόπουλου σε στίχους του Σάκη Καπίρη, την οποία ερμήνευσε μοναδικά η Μαρινέλλα στο δίσκο του 1969 «Όταν σημάνη εσπερινός». Το μέρος των στίχων που χρησιμοποιήθηκε από το τραγούδι ήταν αυτό:


«Δυο νύχτες ανταμώσανε,πάνω στα δάκρυα μου


η νύχτα που σε γνώρισα κι η νύχτα που χωρίζουμε


και κλαιν τα όνειρα μου, θα πνίξουν τη καρδιά μου»


Ακολουθεί το «Αλίμονο, αλίμονο», σύνθεση του Τόλη Βοσκόπουλου σε στίχους του Ηλία Λυμπερόπουλου. Η πρώτη εκτέλεση εδώ ήταν του Κωστή Χρήστου (καλού λαϊκού τραγουδιστή της εποχής, που σήμερα διατηρεί μαγαζί με ρούχα στην αρχή της Γαλατσίου κοντά στην Πατησίων). Οι στίχοι που ακολουθούν είναι από αυτό το κομμάτι:


«Χωρίς την αγάπη σου θα ήμουνα μόνος,


η πίκρα θα μ' έπνιγε, το δάκρυ, ο πόνος


εσύ με οδήγησες στη γη στην ελπίδα,


του κόσμου το νόημα στα μάτια σου είδα.


Αλίμονο σ' αυτούς που δεν αγάπησαν αλίμονο,


αλίμονο σ' αυτούς που δε δακρύσανε ζωή,


την ομορφιά σου δε γνωρίσανε ζωή,


την ομορφιά σου δε γνωρίσανε».


Το φινάλε ήταν σύνθεση του Σπύρου Παπαβασιλείου σε στίχους του Κώστα Βέργου και γράφτηκε με σκοπό να κλείσει ιδανικά το τραγούδι:


«Η νύχτα απλώθηκε παντού, ειν' το τραγούδι τ' ουρανού,


νύχτα βαθιά, πολύ βαθιά μες την ψυχή μου,


με σκέπασε η ερημιά, μια θλίψη και μια παγωνιά,


γιατί να φύγεις ξαφνικά απ' τη ζωή μου;


θέλω απόψε να σου γράψω, μα φοβάμαι μήπως κλάψω,


με κουράσανε τα δάκρυα κι οι λυγμοί,


τα παράθυρά μου κλείνω πάλι μόνος μου θα μείνω,


θα με πνίξουν πάλι απόψε οι στεναγμοί».


Αργότερα στις συναυλίες του, ο Δημήτρης Μητροπάνος θα τραγουδά το τελευταίο μέρος με άλλους στίχους, του Φώντα Λάδη:


«Βγήκε η ζωή μας στο σφυρί σ' Αμερική και Ευρώπη,


ανθρώποι μας γεννήσανε και μας πουλάν ανθρώποι.


Για μεροκάματο διπλό τον ουρανό μας κρύψανε,


δεν έχει φως να ζήσουμε τη μοίρα μας να χτίσουμε.


Η φτώχεια εκεί και η νύχτα εδώ μάνα,


οι τόποι λείψανε τη μοίρα μας να χτίσουμε».


Δεν έχω σχόλιο για αυτό το τραγούδι - αγάπησα με αυτό, θρήνησα χωρισμούς με αυτό, με συντρόφεψε στη σκοπιά, στο μεθύσι, σαν φίλος αδελφός…


Αλίμονο σ' αυτούς που δεν αγάπησαν!


Ανεβάζω το τραγούδι όπως ηχογραφήθηκε στα «Λαικά ΄76», καθώς και τις πρώτες εκτελέσεις με τη Μαρινέλλα και τον Κωστή Χρήστου. Βάζω και μια live ερμηνεία με τους πρόσθετους στίχους του Φώντα Λάδη (ευχαριστώ George για τη διόρθωση!) και σας εύχομαι καλή ακρόαση!






















Τρίτη 16 Φεβρουαρίου 2010

Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλο τα ίδια μένουν



Σχόλιο για την κοινωνική πραγματικότητα που βιώνουμε σήμερα.
Η ιδέα ανήκει στον καρντάση τον Άρη, (με αυτό θα ξεκινούσα μου είπε)
Εξαιρετικά αφιερωμένο, καλή ακρόαση.

(Δίσκος Columbia DG-6590 / 1940 )
Στίχοι: Κώστας Κοφινιώτης
Μουσική: Πάνος Τούντας
Πρώτη εκτέλεση: Στράτος Παγιουμτζής, Τεμπέλης


Μπήκε ο χειμώνας κι ο κοσμάκης τα 'χει χάσει
και παλτουδιά καινούργια τρέχει ν' αγοράσει
μα το δικό μου κι αν επάλιωσε παλτό
φράγκο δε δίνω κι ούτε νοιάζομαι γι' αυτό

Κι αν ο καθένας τουρτουρίζει από το κρύο
θα την περνώ στην αγκαλιά σου μεγαλείο
κι όταν το τζάκι μένει σπίτι μας σβηστό
θα με θερμαίνει το φιλί σου το ζεστό

Κι αν δεν ανάβουμε κουκλίτσα μου μαγκάλι
θα 'μαι ζεστός μες στη δική σου την αγκάλη
το πιο θερμό καλοριφέρ ειν' τα φιλιά
σαν θα κοιμόμαστε κουκλίτσα μου αγκαλιά

Κι έτσι δε θα 'χουμε ανάγκη από φώτα
θα την περνάμε μια χαρά ζωή και κότα
και θα κοιμόμαστε κι οι δυο απ' τις εννιά
να μη μας πιάνει ξεροβόρι ή παγωνιά


ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΟΥΝΤΑΣ
Ο πρωτοπόρος της ελληνικής δισκογραφίας

Οταν γίνεται αναφορά στο παλιό λαϊκό τραγούδι, ο νους πάει στους παλιούς «κλασικούς» ρεμπέτες, στους Μάρκο, Τσιτσάνη, Παπαϊωάννου κ.ά. Ιδιαίτερα το ευρύτερο κοινό αγνοεί ότι το λαϊκό μας τραγούδι, στην πρώτη του δισκογραφική δεκαετία, στηρίχτηκε σχεδόν αποκλειστικά σε μελωδικές βάσεις που χτίστηκαν στις περιοχές της Πόλης και της Σμύρνης και που μεταφέρθηκαν στην «παλαιά» Ελλάδα από πρόσφυγες λαϊκούς δημιουργούς, με πρώτον απ' όλους τον Παναγιώτη Τούντα.

Ο Παναγιώτης Τούντας, ο διασημότερος συνθέτης της Σμύρναϊκής Σχολής, ανήκει στην ομάδα των Μικρασιατών μουσικών που μετά την καταστροφή του 1922, διαμόρφωσαν το ρεμπέτικο τραγούδι στην Ελλάδα. Ο Παναγιώτης Τούντας γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1886 απο ευκατάστατους γονείς, που του έδωσαν την δυνατότότητα να ασχοληθεί απο μικρός με τη μουσική.

Αρχισε απο παιδί να παίζει μαντολίνο και στις αρχές του 20ού αιώνα συμμετείχε στην Σμυρνέικη Εστουδιαντίνα του Σιδέρη, που έμεινε γνωστή με το όνομα "τα Πολιτάκια". Συμμετείχε σε διάφορα μουσικά σχήματα που έκαναν περιοδείες εκτός Σμύρνης, για την ψυχαγωγία των Ελλήνων της διασποράς και ταξίδεψε στην Αίγυπτο, την Αβυσσηνία, την Ελλάδα και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες με ελληνική παροικία. Ο ίδιος λέει σε ένα τραγούδι του: "Εταξίδευα Συρία Πορτ-Σάιντ και Ασκεντερία".

Τα πρώτα χρόνια μετά τη μικρασιατική καταστροφή, έπαιζε σε διάφορα κέντρα σαν μαντολινίστας. Το 1924 αναλαμβάνει τη διεύθυνση του ελληνικού παραρτήματος της γερμανικής "ODEON" στην Αθήνα. Μέχρι να κατασκευαστεί το εργοστάσιο δίσκων στην Ελλάδα, συνεργάζεται σχεδόν με όλες τις δισκογραφικές εταιρείες και διηύθυνε τις περισσότερες ηχογραφήσεις που γίνονταν στην Ελλάδα. Τον ίδιο χρόνο ηχογραφεί τη "Σμυρνιά" με την αθηναϊκή εστουδιαντίνα του Τάσου Μαρίνου και γίνεται ο πρώτος Έλληνας λαϊκός συνθέτης που το όνομά του αναγράφεται σε ετικέτα δίσκου.

Το 1931 αναλαμβάνει καλλιτεχνικός διευθυντής της "COLUMBIA" και της "HIS MASTER’S VOICE" και παραμένει στη θέση αυτή μέχρι το 1940. Τα τραγούδια που πέρασε στη δισκογραφία είναι γύρω στα 350 και έχουν ερμηνευτεί από όλους τους προπολεμικούς τραγουδιστές της εποχής, όπως ο Κώστας Ρούκουνας, Στελλάκης Περπινιάδης, Μαρίκα η Πολίτισσα (Μαρίκα Φραντζεσκοπούλου), Κώστας Καρίπης (όταν έκανε καριέρα ερμηνευτή, και πριν πλασαριστεί ως δημιουργός), Κώστας Νούρος, Ρόζα Εσκενάζυ, Ρίτα Αμπατζή, Αντώνης Νταλγκάς, Ευάγγελος Σωφρονίου, Ζαχαρίας Κασιμάτης, Γιώργος Βιδάλης, Στράτος Παγιουμτζής, Δημήτρης Περδικόπουλος, Ισμήνη Διατσέντε, Νταίζη Σταυροπούλου, Νότα Καλλέλη, Κάκια Μένδρη Ιωάννα Γεωργακοπούλου. Αλλά και πολλούς σημερινούς όπως η Χαρούλα Αλεξίου, ο Γιώργος Νταλάρας, η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Ελένη Τσαλιγοπούλου

Πέθανε στις 23 Μαΐου του 1942, απο ρευματισμούς.

Πληροφορίες: http://el.wikipedia.org/ - http://www1.rizospastis.gr




Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2010

Ας εύρισκα έναν άνθρωπο (να με καταλαβαίνει)


Γυναικεία φωνάρα με μαγκιά και η δεύτερη πρόταση μου:
Ρίτα Σακελλαρίου!
Πριν ξοδευτεί σε σουξεδάκια της εποχής (που η ίδια γνώριζε πολύ καλά τι ποιότητας ήταν - εξ' ου και η ατάκα της προς τον Νίκο Καρβέλα : Όλες τις μαλακίες εγώ θα τις πω;) ερμήνευσε τραγούδια λαικά που ο χρόνος δεν άφησε πάνω τους σκόνη.
Ένα από αυτά ήταν το "Ας εύρισκα έναν άνθρωπο" του Γιώργου Μαγνησαλή ή Μανισαλή και του Κώστα Ψυχογιού. Ο Μαγνησαλής (πραγματικό επίθετο Λαδόπουλος, με καταγωγή από τη Νέα Ιωνία του Βόλου - που βγάζει παιδιά τζιμάνια σαν τον κουμπαράκι μου) έχει γράψει υπέροχα λαϊκά κι είναι κρίμα που ακόμα δεν είναι γνωστός στο ευρύτερο κοινό.
Θυμηθείτε μερικά: "Ιστορία μου, αμαρτία μου", «Σε μια νύχτα μου 'χεις κάνει άσπρα τα μαλλιά», «Μέσ' της Πόλης το χαμάμ», «Θλιμμένο σούρουπο», «Αν κάνω άτακτη ζωή», «Δώσε μου φωτιά», «Παράνομη μου αγάπη», «Όλα τα καταλαβαίνω», «Κάθε ηλιοβασίλεμα», "Τελευταία ώρα", «Να πέθαινες να γλίτωνα» .
Το βίντεο που βρήκα στο youtube, είναι από ταινία, την οποία δυστυχώς δεν θυμάμαι. Προσέξτε τον ντράμερ πίσω από την Ρίτα. Είναι μάλλον κομπάρσος, με φοβερό ύφος αλά Charlie Watts που παίζει ό,τι λάχει, αλλά σίγουρα δεν κρατάει τον ρυθμό!

Οι ωραίοι στίχοι είναι εδώ:

Ας έβρισκα έναν άνθρωπο να με καταλαβαίνει
όσες φορές προσπάθησα και πίστεψα κι αγάπησα
εβγήκα γελασμένη

Δεν βρήκα έναν άνθρωπο να νοιώσει την ψυχή μου
κι εσύ αν ήρθες ψεύτικα να πάρεις το φιλί μου
μη ρίχνεις κι άλλα βάσανα στην άτυχη, στην άτυχη ζωή μου

Συγχώρα με για όλα αυτά, αν μ' αγαπάς στ' αλήθεια
απ' τις ζημιές που έπαθα τα βλέπω όλα ψέματα
κι ωραία παραμύθια

Υ.Γ. Το "Που 'σαι Θανάση" είναι το ringtone του κινητού μου, εδώ και χρόνια... χτυπάει όταν με καλεί το στεφάνι μου...
Στους υπόλοιπους "βαράει¨ το "Do you read me" του Rory Gallagher.

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

Σαν να μην πέρασε μια μέρα...

Βρεθήκαμε στον Αιγαίο fm στη ζώνη του Σ/Κ
Γνωριστήκαμε στο Χαμάμ μια ωραία βραδιά αφιερωμένη στο
Γιώργο Ζήκα.
Από τότε κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια, μουσική συνοδοιπόροι
με κοινές ανησυχίες και μια φιλία που σφραγίστηκε με μια κουμπαριά.
Αν στη πορεία γλιστρήσετε η σας μυρίζει ψαρίλα μην ανησυχήσετε,
είναι η ειρηνική συνύπαρξη ενός βάζελου με ένα γαύρο.
Η πρώτη δική μου ανάρτηση είναι ένα τραγούδι του Ζαμπέτα
( η συμπάθειες δεν κρύβονται) και σχετίζεται με μια ραδιοφωνική
ιστορία από τον Αιγαίο fm.
Κυριακή μεσημέρι κάνω εκπομπή και στο πικάπ (ναι,ναι υπήρχαν ακόμη)
παίζει το ‘’ Που ‘σαι Θανάση’’ του Γιώργου Ζαμπέτα
Κάπου στη μέση του τραγουδιού χτυπάει το τηλ. και ακούω την άγρια
φωνή του Θανάση, τι θες ρε και με φωνάζεις μεσημεριάτικα!!.

Που ΄σαι Θανάσηηηηηη!!!

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!!

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Έναν αητό αγάπησα


Με Γιώργο Ζαμπέτα ξεκινάω (δικαιωματικά), να αραδιάζω τραγούδια φίνα, λιγότερο γνωστά, μα διαμάντια αληθινά.
Το "Έναν αητό αγάπησα" είναι σε στίχους Αλέκου Σακκελάριου. Γράφτηκε για τις ανάγκες της ταινίας "ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕ ΤΟ ΔΟΛΛΑΡΙΟ" παραγωγής 1967, βασισμένης στο έργο "Ο 6ος αμερικάνικος στόλος".
Το απολαμβάνουμε με την Μπέμπα Μπλάνς.
Φωνάρα, ωραία γυναίκα, μαγκάκι ατίθασο, ο Ζαμπέτας την παραδεχόταν αλλά δεν μπορούσε να την κουμαντάρει - με καλύτερη διαχείρηση του ταλέντου της θα άφηνε εποχή.
Διάβασα πως είναι άρρωστη, αλλά δεν το βάζει κάτω - μάγκας και μπρος τον θάνατο...
Άλλες εκτελέσεις που γνωρίζω: Αλέκα Μαβίλη, Λένα Αλκαίου (Στου παραδείσου τα μπουζούκια).
Y.Γ.: Δυστυχώς τους αετούς τους έκαναν κλισέ στο τραγούδι, πολλοί "επαγγελματίες" στιχοπλόκοι της συμφοράς των τελευταίων χρόνων για να πουλήσουν γιαλαντζί μαγκιά και light ζειμπέκια:
Ίσα ρε καρακάξες!
............................................
Οι (ωραίοι) στίχοι...
Έναν αητό αγάπησα
κι εγώ φτερά δεν έχω
εκεί ψηλά που βρίσκεσαι
πώς να σε φτάσω εγώ
Ξωπίσω από τον ίσκιο του
δεν ωφελεί να τρέχω
και να τον κυνηγώ

Έναν αητό αγάπησα
μ' αυτός δεν χαμηλώνει
εγώ δεν έχω δύναμη
να φτάσω εκεί ψηλά
Κι όποτε κάνω να τον δω
ο ήλιος με τυφλώνει
τα μάτια μου σφαλά

Έναν αητό αγάπησα
κι εγώ φτερά δεν έχω
στο χώμα κάτω σέρνεται
το βήμα του τ' αργό
Ξωπίσω από τον ίσκιο του
δεν ωφελεί να τρέχω
και να τον κυνηγώ
....................................
Download:
FLVMP43GP
(Θανάσης Κ.)
Download:
FLVMP43GP
Download:
FLVMP43GP

Κεφάλαιο πρώτο...

Η ιδέα ήταν του Μήτσου: Δεν φτιάχνουμε ένα μπλογκάκι να γράφουμε για τα λαικά που πάντα γουστάραμε αλλά ντρεπόμαστε να το παραδεχτούμε; Να παρουσιάζουμε μερικά ωραία τραγουδάκια αδικημένα, παλιά αλλά και νεότερα, που μας λένε κάτι:
Έχουν μια ωραία μουσική φράση, ένα δυνατό στίχο, μια ερμηνεία με ψυχή;
Να βάζουμε και κανένα λουμπέν, χαβαλετζίδικο να σκάει το χειλάκι μας;
Να λέμε και τα δικά μας...
Εντάξει του λέω, κάποιος πρέπει να με βγάλει από τη μούχλα που έχω πέσει εδώ και μήνες κι αυτή η ιδέα με εξιτάρει...
Πάμε λοιπόν κι όσοι/ες το επιθυμούν μπορούν να παρεμβαίνουν και να προτείνουν.
Δεχόμαστε και συνεργάτες..